De geur van hout, staal, plastic, klei, inkt en verf, dat is de eerste aangename zintuiglijke ervaring als je de academie binnenloopt. Een intiem schoolgebouw met een informeel karakter. In alle hoeken van het complex is activiteit voelbaar, het is helaas nauwelijks zichtbaar. In 1896 gebouwd als 2 openbare lagere scholen in de overtuin van de Hortus Botanicus, in de loop der jaren uitgebreid met een dienstwoning, een paar dakopbouwen, een werkplaats in de tuin en een paviljoen als overgang naar de studentenflat van Hertzberger. De twee scholen zijn gekoppeld, een van de 2 hoofdtrappen is gesloopt, de patio’s zijn bebouwd en de zolder is in gebruik genomen. Het fysieke middelpunt van het huidige complex is een patio, op begane grond niveau is deze patio bebouwd, helaas is de ruimte verworden tot een morsige expositieruimte. Dit fysieke middelpunt moet in de toekomst in plaats van een restruimte het programmatische middelpunt van de academie worden; een plek voor ontmoeting, ontsluiting en organisatie. Een strategische en zeer beperkte ingreep kan dit realiseren: door de patio op dakniveau te overkappen, de lift en de centrale trap in de patio te lokaliseren en de mogelijkheid te scheppen voor ‘onbedoeld’ programma ontstaat een nieuwe kern van het complex: een verticaal plein. Als een octopus die zijn tentakels uitspreid is het lijf van de octopus het nieuwe hart voor de academie. De tentakels verbinden de verschillende uiteinden van het gebouw en koppelen de kern met de straat en de tuin.De introductie van het verticale plein geeft de academie een programmatisch en ruimtelijk zwaartepunt, iets wat op dit moment ontbreekt. Het verticale plein koppelt de verdiepingen en organiseert het gebouw. Alle studenten zullen tijdens de lesdagen regelmatig het plein passeren, zij ontmoeten hun mede studenten, drinken een kop koffie met een docent, bekijken een kunstvideo op het grote scherm of lezen een tijdschrift dat zij zojuist in de mediatheek gehaald hebben. Het verticale plein zal gaan functioneren als een dorpsplein. Een groot deel van de lokalen kan een adres aan het plein krijgen zodat zichtbaar wordt welke lessen op de academie te volgen zijn. Uitwisseling tussen de verschillende disciplines zal vanzelfsprekend zijn.Ten behoeve van de verbinding met de straat en tuin wordt gebruik gemaakt van de tussenruimte die oorspronkelijk de 2 lagere scholen van elkaar scheidde. Een nieuwe hoofdentree in het hart van het gebouw.Het paviljoen op de hoek met de Weesperstraat staat op een zeer prominente locatie in Amsterdam, het is bij uistek de plek om de academie te presenteren aan de stad. Door simpelweg het paviljoen te voorzien van een glazen gevel en het dak een meter op te tillen transformeert het paviljoen tot een etalage voor de Academie voor Beeldende Vorming.
Amsterdam
Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten
Halmos (installatieadvies)
architecten van Mourik | projectarchitect: Joost Glissenaar met Kris Horvers, Yvonne Brant, Wouter Laros, Ana Jiménez de Pedro
europese aanbesteding